Kębliny

Dwa głazy umiejscowione przy drodze, obok wysokiego, drewnianego krzyża, niedaleko budynku dworu (obecnie siedziba MONAR-u). Na jednym z nich wyryty krzyż łaciński, na drugim wizerunek godła oraz inskrypcja:

"W HOŁDZIE • ŻOŁNIERZOM • 28 PUŁKU STRZELCÓW KANIOWSKICH • 10 DYWIZJI PIECHOTY ARMII "ŁÓDŹ" • WALCZĄCYCH Z NAJEŹDŹCĄ NIEMIECKIM • POD KĘBLINAMI • 7 WRZEŚNIA 1939 ROKU •• MIESZKAŃCY • GMINY ZGIERZ •• WRZESIEŃ 2006r."

"Tu, w Kęblinach, w nocy z 7/8 września 1939r. 28 pułk strzelców kaniowskich stoczył bój z hitlerowskim najeźdźcą.
Pułk wchodził w skład 10 łódzkiej dywizji piechoty i nosił miano "Dzieci Łodzi". Podczas wycofywania się w kierunku Głowna z pozycji obronnych nad Wartą żołnierze dowodzeni przez ppłk W. Kurka natrafili na oddział rozpoznawczy niemieckiej 24 dywizji piechoty, która przemieszczała się z Ozorkowa na Stryków. Nacierające z lasu szczawińskiego tyraliery 2 batalionu strzelców kaniowskich mjr J. Korczewskiego napotkały silny ogień broni maszynowej nieprzyjaciela, obsadzającego zabudowania wsi, głównie dworu i folwarku (obecnie siedziba MONAR-u). Batalion wielokrotnie ponawiał atak. Został wycofany ponosząc duże straty w zabitych i rannych.
Do natarcia przystąpił 3 batalion mjr M. Kubalskiego. Przy wsparciu artylerii, dopiero nad ranem, po krwawym boju udało się wyprzeć z Kęblin zaciekle broniących się Niemców i otworzyć drogę do Głowna.
Około 170 polskich żołnierzy, głównie z 28 pułku strzelców kaniowskich i kresowej brygady kawalerii oraz innych pododdziałów 10 dywizji piechoty poległo w Kęblinach i okolicy. Zostali oni pochowani w parku obok dworu, a potem ekshumowani na cmentarz parafialny w Białej, gdzie bezimiennie spoczywają we wspólnej mogile".

Źródło: Tablica informacyjna wykonana przez Stowarzyszenie Agroturystyczne Ziemi Zgierskiej

Fot. Piotr Gapiński