Bobrujsk (Бабруйск)

W lutym 1918 roku I Korpus Polski gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego opanował miasto i twierdzę Bobrujsk. W czerwcu 1918 r., przed opuszczeniem twierdzy, usypano kopiec nad cmentarzem żołnierzy I K.P.

W dniu 28 sierpnia 1919 roku Bobrujsk został zdobyty przez II brygadę 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich i 1 pułk ułanów wlkp. W akcji brało udział 20 czołgów, które wspierały 4 p.strz. wielkopolskich. W dn. 01.09.1919 r. oddziały polskie utworzyły przedmoście na wschodnim brzegu Berezyny w celu zabezpieczenia miasta i twierdzy przed ogniem nieprzyjacielskiej artylerii. W twierdzy pełniły służbę garnizonową m.in. pododdziały 3 p.strz.wlkp., które co trzy tygodnie zmieniały się z 1 p.strz.wlkp. na pozycjach „przyczółka mostowego Bobrujsk”. Odpierano ataki bolszewickie i przeprowadzano wypady na tyły nieprzyjaciela. W czasie jednego z wypadów, w dn. 28.09.1919 r., poległ pod Rynią dowódca 1 DSWlkp. gen. Stanisław Filip Dubiski (wg. innej wersji zmarł w Bobrujsku w kilka godzin po otrzymaniu śmiertelnego postrzału). W dwa dni później został ranny d-ca II baonu 3 p.strz.wlkp. kpt. Władysław Lewandowski. W lipcu 1920 r. rozpoczęła się ofensywa sowiecka, która zmusiła Wojsko Polskie do odwrotu. 10 lipca 1920 r. oddziały Armii Czerwonej zajęły Bobrujsk.

Poległych i zmarłych żołnierzy 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich i 1 p.uł. wlkp. grzebano wokół "Kopca Dowborczyków", znajdującego się na terenie twierdzy.

Źródła:

• „Placówka” Nr 3 (1934)
• Jan Podwapiński "Ilustrowany zarys historii 57 p.p. wlkp. (3 p.strzelc.wlkp.) dla szeregowych" (1927)
• Jan J.Czarnecki "Zarys historii wojennej 15-go pułku ułanów poznańskich" (1929)

Fot. "Ilustrowany zarys historii 57 p.p. wlkp. (3 p.strzelc.wlkp.) dla szeregowych" (1927).

Pogrzeb poległych bohaterów pułku pod kopcem wybudowanym przez korpus gen. Dowbora-Muśnickiego w Bobrujsku.

Fot. „Placówka” Nr 3 z marca 1934