Baranowicze (Барановічы)
Białoruś, obwód brzeski, rejon baranowicki.
Baranowicze, województwo nowogródzkie, powiat baranowicki (- 1945).
Lokalizacja: 53.1320N, 26.0244E [pokaż mapę]
Grób wojenny
Znajduje się na cmentarzu katolickim w Baranowiczach. U wezgłowia grobu ustawiono granitowy obelisk zwieńczony krzyżem. Na cokole pomnika wyryto napis:
"Ś. † P. • AL. F. • UCZCIWEK • Polak Amerykanin • CHICAGO JLL. • Zabity w służbie czynnej • Amerykańskiego • Y.M.C.A. • 1897-1920".
W Polsce YMCA 1) prowadziła działalność od 1919 r., niosąc pomoc materialną oraz moralną osobom pokrzywdzonym w czasie I wojny światowej. Członkowie amerykańskiej YMCA przybyli na tereny odradzającego się państwa polskiego wraz z oddziałami armii gen. Józefa Hallera, wśród żołnierzy której już od 1917 r. prowadzili akcję charytatywną. Akcja pomocowa dla polskiego społeczeństwa była tak znaczna, że z racji jej troskliwej działalności nadano organizacji ciepło brzmiącą nazwę „Ciocia Imcia”. Jej instruktorzy włączyli się do działań przygotowujących sprawnościowo polskich rekrutów wcielanych do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. YMCA zorganizowała dla polskiego wojska 90 ruchomych kantyn oraz w przybliżeniu tyleż ośrodków rozrywki i sportu, posuwających się za linią frontu. Akcję wkrótce rozszerzono o opiekę nad jeńcami wojennymi, repatriantami z Rosji, demobilizowanymi żołnierzami, niezamożnymi studentami, dziećmi i ludnością cywilną. Po podpisaniu w marcu 1921 r. postanowień Traktatu Pokojowego w Rydze, amerykańska YMCA, uznając swoje zadanie za wypełnione, przystąpiła do likwidacji działalności w Polsce.
Źródło: Mariusz Kardas, Zarys dziejów „Polskiej YMCA” i jej gdyńskiego Ogniska w latach 1932-1950.
2011-04-16
Spis poległych
Aleksy Uczciwek, szer., misja amerykańska † 11.07.1920
Pomnik Nieznanego Żołnierza
W 1925 r. odsłonięto w Baranowiczach Pomnik Nieznanego Żołnierza, jako drugi w Polsce. Znajdował się na skwerze przy skrzyżowaniu ulic Szeptyckiego i Mickiewicza. Na cokole pomnika umieszczono napis:
"CHWAŁA • ŻOŁNIERZOWI POLSKIEMU • OBROŃCY WOLNOŚCI".
19 kwietnia 1919 r. o godzinie 7, po dwudniowych walkach, I batalion wileńskiego pułku strzelców pod dowództwem mjr Bobiatyńskiego, wkroczył do Baranowicz. Wzięto jeńców i obfitą zdobycz. Polacy utracili miasto w drugiej połowie lipca 1920 r. W nocy z 29 na 30 września 1920 r. 58 pułk piechoty zdobył Baranowicze. W latach 1919-1920 w rejonie Baranowicz poległo lub zmarło ponad 140 żołnierzy WP.
Źródła:
- Bolesław Waligóra, Zarys historii wojennej 85 wileńskiego pułku strzelców (1928)
- „Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920” (1934)
Zdjęcie archiwalne
Zobacz także
Na skróty
Ostatnie zmiany
- Nory (Norki) [Spis poległych]
- I Wojna Światowa (1914-18r.) [Województwo warmińsko-mazurskie]
- Zajdy [Spis poległych]
- Markowskie [Spis poległych]
- Giżycko (Lec) [Zdjęcia archiwalne]
- Szczecin [Grób rodziny Feld]
- Pomniki pułkowe [Inne]
- Nowa Sól [Pomnik 7. pułku piechoty rezerwy]
- Szczecinek [Pomnik 34. pułku piechoty rezerwy]
- Srokowo [Kwatera wojenna]
- Mejszagoła (Maišiagala) Nowe zdjęcia