Znajduje się na cmentarzu katolickim w Baranowiczach. U wezgłowia grobu ustawiono granitowy obelisk zwieńczony krzyżem. Na cokole pomnika wyryto napis:

"Ś. † P. • AL. F. • UCZCIWEK • Polak Amerykanin • CHICAGO JLL. • Zabity w służbie czynnej • Amerykańskiego • Y.M.C.A. • 1897-1920".

W Polsce YMCA ¹⁾ prowadziła działalność od 1919 r., niosąc pomoc materialną oraz moralną osobom pokrzywdzonym w czasie I wojny światowej. Członkowie amerykańskiej YMCA przybyli na tereny odradzającego się państwa polskiego wraz z oddziałami armii gen. Józefa Hallera, wśród żołnierzy której już od 1917 r. prowadzili akcję charytatywną. Akcja pomocowa dla polskiego społeczeństwa była tak znaczna, że z racji jej troskliwej działalności nadano organizacji ciepło brzmiącą nazwę „Ciocia Imcia”. Jej instruktorzy włączyli się do działań przygotowujących sprawnościowo polskich rekrutów wcielanych do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 r. YMCA zorganizowała dla polskiego wojska 90 ruchomych kantyn oraz w przybliżeniu tyleż ośrodków rozrywki i sportu, posuwających się za linią frontu. Akcję wkrótce rozszerzono o opiekę nad jeńcami wojennymi, repatriantami z Rosji, demobilizowanymi żołnierzami, niezamożnymi studentami, dziećmi i ludnością cywilną. Po podpisaniu w marcu 1921 r. postanowień Traktatu Pokojowego w Rydze, amerykańska YMCA, uznając swoje zadanie za wypełnione, przystąpiła do likwidacji działalności w Polsce.

Źródło: Mariusz Kardas, Zarys dziejów „Polskiej YMCA” i jej gdyńskiego Ogniska w latach 1932-1950.

Fot. Mariusz Proskień

Aleksy Uczciwek, szer., misja amerykańska   † 11.07.1920

W 1925 r. odsłonięto w Baranowiczach Pomnik Nieznanego Żołnierza, jako drugi w Polsce. Znajdował się na skwerze przy skrzyżowaniu ulic Szeptyckiego i Mickiewicza. Na cokole pomnika umieszczono napis:

"CHWAŁA • ŻOŁNIERZOWI POLSKIEMU • OBROŃCY WOLNOŚCI".

19 kwietnia 1919 r. o godzinie 7, po dwudniowych walkach, I batalion wileńskiego pułku strzelców pod dowództwem mjr Bobiatyńskiego, wkroczył do Baranowicz. Wzięto jeńców i obfitą zdobycz. Polacy utracili miasto w drugiej połowie lipca 1920 r. W nocy z 29 na 30 września 1920 r. 58 pułk piechoty zdobył Baranowicze. W latach 1919-1920 w rejonie Baranowicz poległo lub zmarło ponad 140 żołnierzy WP.

Źródła:

• Bolesław Waligóra, Zarys historii wojennej 85 wileńskiego pułku strzelców (1928)
• „Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920” (1934)

• Powstańcze mogiły i pomniki 1830-31r.
• Powstańcze mogiły i pomniki 1863-64r.
• Pomniki wojen pruskich XIX w.
• Cmentarze i pomniki IWŚ 1914-18r.
• Cmentarze i pomniki walk o utrwalenie granic 1918-21r.
• Pomniki plebiscytowe na Warmii i Mazurach 1920r.
• Mogiły poległych i zmarłych na służbie 1921-39r.
• Cmentarze i pomniki wojny obronnej 1939r.
• Cmentarze i pomniki IIWŚ 1939-45r.
• Cmentarze i pomniki wojenne na terenie Polski i innych państw europejskich

• Zamki i warownie państwa krzyżackiego
• Kościoły i kaplice
• Przydrożne kapliczki na Warmii i Mazurach

• Nory (Norki) [Spis poległych]
• I Wojna Światowa (1914-18r.) [Województwo warmińsko-mazurskie]
• Zajdy [Spis poległych]
• Markowskie [Spis poległych]
• Prużana (Пружаны)
• Giżycko (Lec) [Zdjęcia archiwalne]
• Szczecin [Grób rodziny Feld]
• Pomniki pułkowe [Inne]
• Nowa Sól [Pomnik 7. pułku piechoty rezerwy]
• Szczecinek [Pomnik 34. pułku piechoty rezerwy]
• Srokowo [Kwatera wojenna]
• Wilno (Vilnius)
• Hoduciszki (Adutiškis)
• Cmentarze i pomniki walk o utrwalenie granic (1918-21r.) [Litwa]
• Mejszagoła (Maišiagala) Nowe zdjęcia